در قرن هفدهم ، آزمايشات دانشمندان از جمله اتو فون گوريك ، رابرت هوك و رابرت بويل ، اصول اساسي خلا و جريان هوا را پايه گذاري كرد. معمار انگليسي سر كريستوفر رن از سيستم تهويه اوليه در خانه هاي پارلمان استفاده كرد كه از دمنده براي گردش هوا استفاده مي كرد. طراحي رن كاتاليزوري براي پيشرفت و نوآوري هاي بعدي خواهد بود. همانطور كه توسط گئورگ آگريكولا (1455-1555) نشان داده شده است ، اولين فن چرخشي كه در اروپا استفاده مي شود براي تهويه مين در طول قرن 16 بود.
جان Theophilus Desaguliers ، مهندس انگليسي ، استفاده موفقيت آميز از سيستم فن را براي بيرون آوردن هواي راكد از معادن ذغال سنگ در سال 1727 نشان داد و بلافاصله پس از آن دستگاه مشابهي را در پارلمان نصب كرد. تهويه مناسب به ويژه در معادن ذغال سنگ مهم بود تا تلفات ناشي از خفگي را كاهش دهد. مهندس عمران جان اسماتون و بعداً جان بودل پمپ هاي هواي متقابل را در معادن شمال انگليس نصب كردند. با اين حال ، اين آرايش ايده آل نبوده زيرا ماشين آلات ممكن است خراب شوند.
بخار
در سال 1849 يك فن بخار با شعاع 6 متر ، طراحي شده توسط ويليام برونتون ، در Colliery Gelly Gaer در جنوب ولز به بهره برداري رسيد. اين مدل در نمايشگاه بزرگ سال 1851 به نمايش گذاشته شد. همچنين در سال 1851 ديويد بوسول ريد ، يك پزشك اسكاتلندي ، چهار فن با بخار در سقف بيمارستان سنت جورج در ليورپول نصب كرد ، به طوري كه فشار توليد شده توسط هواداران مجبور به ورود هوا به سمت بالا و از طريق دريچه هاي سقف است. پيشرفت هاي اين فناوري توسط جيمز نسيمث ، تئوفيل گيبال فرانسوي و جي آر وادل صورت گرفت.
- چهارشنبه ۰۹ تیر ۰۰ ۱۱:۵۶ ۳ بازديد
- ۰ نظر