تهويه را بايد براي ارتباط آن با "تخليه" وسايل و تجهيزات احتراق مانند بخاري آب ، كوره ، ديگهاي بخار و اجاق هاي چوب در نظر گرفت. از همه مهمتر ، در طراحي تهويه ساختمان بايد دقت شود تا از توليد محصولات احتراق از وسايل "با تهويه طبيعي" به فضاي اشغال شده جلوگيري شود. اين موضوع براي ساختمانهايي كه داراي پاكت هواي بيشتري هستند از اهميت بيشتري برخوردار است. براي جلوگيري از خطرات ، بسياري از وسايل احتراق مدرن از "تهويه مستقيم" استفاده مي كنند كه هواي احتراق را بجاي محيط داخلي مستقيماً از بيرون مي كشد.
نرخ تهويه براي كيفيت هواي داخلي
ميزان تهويه ، براي ساختمانهاي CII ، به طور معمول با جريان حجمي هواي خارج ، كه به ساختمان وارد مي شود ، بيان مي شود. واحدهاي معمولي مورد استفاده فوت مكعب در دقيقه (CFM) يا ليتر در ثانيه (L / s) است. ميزان تهويه را مي توان به ازاي هر نفر يا واحد سطح زمين مانند CFM / p يا CFM / ft² يا با تغيير هوا در ساعت (ACH) نيز بيان كرد.
استانداردهاي ساختمانهاي مسكوني
براي ساختمانهاي مسكوني ، كه بيشتر براي تأمين نيازهاي تهويه خود به نفوذ متكي هستند ، يك معيار اندازه گيري معمول تهويه ميزان تغيير هوا (يا تغييرات هوا در ساعت) است: نرخ تهويه ساعتي تقسيم بر حجم فضا (I يا ACH ؛ واحد از 1 ساعت) در طول زمستان ، ACH ممكن است از 0.50 تا 0.41 در يك خانه كاملاً مهر و موم شده تا 1.11 تا 1.47 در يك خانه با هواي آزاد باشد.
ASHRAE در حال حاضر نرخ تهويه وابسته به سطح كف را به عنوان يك بازنگري در استاندارد 62-2001 ، كه در آن حداقل ACH 0.35 بود ، اما كمتر از 15 CFM / نفر (7.1 ليتر در ثانيه در هر نفر) را توصيه مي كند. از سال 2003 ، استاندارد به 3 CFM / 100 فوت مربع (15 ليتر در ثانيه / 100 متر مربع) به علاوه 7.5 CFM / نفر (3.5 ليتر در ثانيه / نفر) تغيير يافته است.
- پنجشنبه ۲۴ تیر ۰۰ ۱۴:۰۱ ۲ بازديد
- ۰ نظر